تاثیر دوره‌های گرسنگی کوتاه مدت بر ترکیبات بیوشیمیایی بدن، گلیکوژن و چربی کبد در بچه ماهی صبیتی Sparidentex hasta

ماهیان در هر دو محیط پرورشی و طبیعی می‌توانند با دوره‌های محرومیت غذایی یا گرسنگی مواجه شوند. مطالعه حاضر به منظور بررسی اثرات دوره‌های گرسنگی بر ترکیبات بیوشیمیایی بدن، گلیکوژن و چربی کبد در بچه ماهی صبیتی طراحی گردید. در این بررسی 300 عدد بچه ماهی صبیتی با میانگین وزنی 24/0  ±47/28 گرم در چهار تیمار و سه تکرار (در هر تکرار 25 عدد ماهی) در مخازن مدور پلی اتیلنی 300 لیتری مورد بررسی قرار گرفتند. تیمار‌ها به ترتیب عبارت بودند از تیمار شاهد که در طول دوره‌ی آزمایش دو بار در روز تا حد سیری غذادهی می‌شد و تیمار‌های 2، 4 و 8 روز محرومیت غذایی که به صورت کاملاً تصادفی توزیع شدند. نمونه‌برداری از کبد و لاشه در ابتدا و انتهای دوره‌ی گرسنگی انجام شد و نمونه‌ها جهت انجام آنالیز به آزمایشگاه منتقل شدند. نتایج این مطالعه نشان داد که 2 روز محرومیت غذایی بر هیچ یک از فاکتور‌های مورد مطالعه تأثیر گذار نبود (05/0P>). همچنین 4 روز محرومیت غذایی تنها بر میزان گلیکوژن کبد به طور معنی‌داری اثر گذاشت (05/0>P). اما 8 روز محرومیت غذایی اثر معنی داری بر میزان گلیکوژن کبد، چربی و پروتئین لاشه گذاشت (05/0>P). با توجه به نتایج مربوط در این تحقیق می‌توان اظهار داشت، در بچه ماهی صبیتی اولویت اول در زمان محرومیت غذایی مصرف ذخایر گلیکوژن کبد بوده است که این امر نشان دهنده نقش موثر کبد در تأمین نیاز انرژی بدن ماهی می‌باشد و اولویت بعدی با استفاده از ذخایر چربی و پروتئین لاشه می‌باشد.